Sunday, July 15, 2007

BATCH 2007 - Hawak Kamay Class

Sa iyong paglisan.....

Unawain mo sana ako at pagpasensiyahan. Kapag dala ng kalabuan ng mata ay hindi kita napapansin o ako’y nakatungo para hindi na marinig ang bulung-bulungan, huwag mo sana akong kainisan. Mahirap ang maging isang kagaya ko.

Kapag marami akong pinapagawa at maraming ibinabagsak, huwag mo sana akong tawaging “terror”. Hindi ako terrorista na pumapatay ng tao. Marangal ang hangarin ko.

Pagpasensiyahan mo sana kung madalas, ako’y masungit, dala na marahil ito ng katandaan at ng problema. Pagtanda mo, maiintindihan mo rin.

Pagpasensyahan mo na sana ako kung ako man ay nagiging makulit at paulit-ulit na parang sirang plaka na nagpapaalaala tungkol sa buhay, sa pag-aaral, sa pamilya, sa tatahaking bukas, sa pag-aasawa, sa pagtatrabaho, sa sex at sa pagiging mabuting tao.. Basta pakinggan mo na lamang ako. Huwag mo sana akong pagtatawanan o pagsasawaang pakinggan. Natatandaan mo noong nag-aaral ka pa? Kapag gusto mo ng kausap o ng advise, aayain mo ako ng inuman o tatawagan mo ako o kaya paulit-ulit mo ’kong itetext para sabihin sa akin ang iyong mga problema sa pag-aaral, puso o sa pamilya.Pagtiyagaan mo ang kakulitan ko.

At pag graduate ka na....

Pagpasensiyahan mo rin sana ang aking itsura at kaalaman. Alam ko higit ka pang yayaman at matututo. Huwag mo sana akong maliitin. Huwag mo sana akong bastusin. Natatandaan mo ba noong hinahanap mo pa ang iyong sarili at ang iyong lugar sa JRU?

Kapag may konti kang panahon, magparamdam ka naman at magkwentuhan tayo, kahit sandali lang. Minsan nakakainip din ang buhay. Walang kausap. Alam kong magiging busy ka sa trabaho, subalit nais kong malaman mo na sabik din akong makakwentuhan ka, kahit alam kong hindi ka interesado sa mga kwento ko. Natatandaan mo ba BATA, noong nag-aaral ka pa? Pinagtiyagaan kong pakinggan at intindihin ang mga kwento, hinaing at himutok mo sa buhay.

At kapag dumating ang sandali na ako’y magkasakit at maratay sa banig ng karamdaman, huwag mo sana akong kalimutang dalawin. Tutal hindi na naman ako magtatagal.Kapag dumating ang sandali ng aking pagpanaw, hawakan mo sana ang aking kamay at bigyan mo ako ng lakas ng loob na harapin ang kamatayan.

At huwag kang mag-alala, kapag kaharap ko na ang Diyos na lumikha, ibubulong ko sa kanya na pagpalain ka sana….dahil naging mapagmahal ka sa iyong guro na minsa’y tinawag mong ”terror” ...…
Anolimous
16Feb2007

No comments: